over mij

dsc00175

Landa van Vliet Universum (2018)
Alles beweegt, ook als het stilstaat.
Deze paradox ondergaan we als we het werk van Inez Odijk bekijken. De voorstellingen liggen stil op papier te lonken en bewegen alle kanten uit. Je bespeurt beweeglijkheid in haar verstilde portretten, je ontwaart grimassen en ongemak. Haar boeketten ritselen, evenals de grassen, jonge takken, oude takken, verrukkende landschappen en hybride wezens. Het lijkt alle dagen feest, alles bloeit en groeit, zij het met een serene ingetogenheid. Haar pen en guts houden je scherp. Het is gezien en gevangen op papier, hout, linoleum. Wat een geluk dat zij vastlegt wat ons telkens weer ontglipt.
De liefde van haar blik is methodisch: met vaste hand vangt ze de vluchtigheid. In haar stabiele oeuvre zie je de seizoenen gaan en komen, alle cycli, in veranderend lichtspel, piepklein, dichtbij, veraf.
Zij weet een geheim te ontfutselen aan ons voortjakkerende leven. Ze pennedanst en gutst – hoe we ook ons best doen om achterom te kijken, hoe snel we ook knipperen met onze wimpers, het beeld najagen en aftasten; weet, wij mensen en al het andere in het firmament bestaan uit minuscule deeltjes, vlakjes, pennefriemeltjes! De stippels en gestuurde krasjes vullen het beeld en slaan het uiteen. Het is geen natuurlijke studie van de uiterlijkheden. Wij zien fiere schoonheid en tegelijkertijd vertwijfeling en versplinterd verval. Zij weet ons ermee te verzoenen. Inez Odijk duidt het schemergebied tussen het zien en de geest met optische fenomenen van puntjes, halen en lijnen, een vormenspel met leegte en nabeeld. Ze brengt het zinnelijk kennen samen met het geestelijk bewustzijn en stuwt zo onze herinnering voort. Schimmige wezens uit je jeugd duiken op, vriendschappen uit een vervlogen tijd, misschien je voorouders? Zelfs geuren lijken op te doemen. Zinderend werk, wonderlijk genoeg met weinig kleur; rood, beetje geel, weinig blauw, zwart, geen groen; hoogzomer en soberheid.
Wij beseffen; het is hièr en nu, tot in het kleinste putje, streepje. Haar werk is een ijkpunt voor ons om telkens opnieuw te kijken en onszelf te zien.

Jef Schaeps – For Study and Delight
Drawings and Prints from Leiden University- Leiden Publications 2016
‘Portraits of children often have a sentimental quality about them. Not so in the work of Inez Odijk. There is nothing sweet or engaging about the children she portrays. Nor are the portraits attempts to bare the child’s psyche for the viewer. On the contrary, the children block the viewers out from their life. Like the boy in this portrait, one from a series of ten prints. He averts his head and his eyes are almost closed. He seems to have withdrawn into his own world. This impression is enhanced by the extreme close-up, with the head barely fitting within the margins of the (large-sized) paper. It is a portrait that respects the child’s privacy. The technique of the woodcut supports this vision. Odijk uses it to her advantage, combining delicate linear patterns with roughly cut patches.’

Jurjenk van der Hoek – kunst-stukjes
werk van Inez Odijk dringt zich aan mij op, positief

beeldend kunstenaar rotterdam houtdruk tekeningen